Το τραύμα, είτε σωματικό είτε ψυχικό, μπορεί να έχει έντονες και μακροχρόνιες συνέπειες στον εγκέφαλό μας, επηρεάζοντας τις λειτουργίες της μνήμης. Ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους με τους οποίους το τραύμα επηρεάζει τη μνήμη είναι μέσω της αποθήκευσης ή ακόμα και της “μπλοκάρισής” της, διαδικασία που ονομάζεται «τραυματική αμνησία».

1. Αμνησία λόγω τραύματος
Το τραύμα μπορεί να εμποδίσει την ικανότητα του εγκεφάλου να αποθηκεύει ή να ανακαλεί συγκεκριμένες μνήμες, ιδιαίτερα αν το τραυματικό γεγονός είναι εξαιρετικά αγχωτικό ή σοκαριστικό. Αυτή η κατάσταση συχνά συμβαίνει ως προστατευτικός μηχανισμός, καθώς ο εγκέφαλος προσπαθεί να προστατέψει το άτομο από την επανατραυματοποίηση. Η μνήμη των γεγονότων μπορεί να «μπλοκαριστεί» ή να υποστεί αλλοιώσεις.
2. Ο ρόλος του υποσυνείδητου
Οι ψυχικές συνέπειες του τραύματος μπορεί να είναι τόσο έντονες που το υποσυνείδητο “κρύβει” τις μνήμες, επιτρέποντας στο άτομο να συνεχίσει τη ζωή του χωρίς να είναι συνεχώς υπερφορτωμένο με την ένταση του τραύματος. Αυτή η διαδικασία συχνά οδηγεί σε αμνησία για το ίδιο το γεγονός ή για συγκεκριμένες λεπτομέρειες του.
3. Επίδραση στο χρονικό πλαίσιο της μνήμης
Τα τραυματικά γεγονότα μπορούν επίσης να επηρεάσουν τη χρονική διάταξη των μνημών, κάνοντάς τις δυσδιάκριτες ή θολές. Μερικές φορές, οι άνθρωποι θυμούνται τα γεγονότα του τραύματος, αλλά με μια αίσθηση αποσπασματικότητας ή θολότητας.
4. Υποκείμενη συναισθηματική ένταση
Επιπλέον, το τραύμα μπορεί να προκαλέσει ισχυρά συναισθηματικά μπλοκαρίσματα που εμποδίζουν την κανονική ανακάλυψη των αναμνήσεων. Όταν οι συναισθηματικές συνέπειες είναι υπερβολικές, το άτομο μπορεί να αισθάνεται αδυναμία να ανακαλέσει συγκεκριμένες μνήμες.

Η διαχείριση και θεραπεία των τραυματικών εμπειριών μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση αυτών των «μπλοκαρισμένων» μνημών και στην αποκατάσταση της ψυχικής ισορροπίας.