Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι ακόμη και ένα υψηλό επίπεδο δημόσιας χρηματοδότησης για αυτές τις θεραπείες δεν είναι αρκετό για να αποτραπούν οι κοινωνικές ανισότητες στα τελικά αποτελέσματα.
Θεραπεία Γονιμότητας: Νέα έρευνα που παρουσιάστηκε στην 40η Ετήσια Συνάντηση ESHRE στο Άμστερνταμ αποκαλύπτει σημαντικές κοινωνικές ανισότητες στην επίτευξη ζώντων γεννήσεων μετά από θεραπεία με τεχνολογία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ART). Οι γυναίκες με ερευνητική εκπαίδευση (Ph.D.) είχαν περισσότερες από τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να επιτύχουν ζωντανή γέννηση σε σύγκριση με εκείνες με πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ οι γυναίκες στην ομάδα υψηλότερου εισοδήματος είχαν διπλάσιες πιθανότητες από εκείνες της ομάδας με το χαμηλότερο εισόδημα. Η περίληψη της μελέτης δημοσιεύεται σήμερα στο Human Reproduction.
Διεξήχθη από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Κοπεγχάγης (Rigshospitalet), η εθνική, βασισμένη σε μητρώα μελέτη ανέλυσε δεδομένα από 68.738 γυναίκες ηλικίας 18-45 ετών που υποβλήθηκαν σε θεραπεία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ART στη Δανία μεταξύ 1994 και 2017. Το πρωταρχικό αποτέλεσμα που διερευνήθηκε ήταν ζωντανός τοκετός μετά την έναρξη της θεραπείας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ART. Η μελέτη διαπίστωσε ότι η πιθανότητα επίτευξης μιας πρώτης ζωντανής γέννησης μετά την έναρξη της θεραπείας ART αυξήθηκε προοδευτικά με υψηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης και εισοδήματος. Οι γυναίκες με ερευνητική εκπαίδευση εμφάνισαν την υψηλότερη πιθανότητα (HR=3,02 [95% CI 2,71; 3,35]), σε σύγκριση με εκείνες με εκπαίδευση πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Επιπλέον, οι γυναίκες στην ομάδα με το υψηλότερο εισόδημα είχαν διπλάσιες πιθανότητες να επιτύχουν ζωντανό τοκετό σε σύγκριση με τις γυναίκες στην ομάδα με το χαμηλότερο εισόδημα.
Οι άνεργες γυναίκες είχαν τη χαμηλότερη πιθανότητα επιτυχίας, καθώς ήταν κατά το ένα τρίτο λιγότερες πιθανότητες να γεννήσουν ζωντανό τοκετό μετά από θεραπεία ART σε σύγκριση με τις εργαζόμενες [HR=0,67 [95% CI 0,64; 0,69]). Αυτά τα ευρήματα ήταν συνεπή στις διαφορετικές ηλικιακές ομάδες που εξετάστηκαν και τόσο για άτεκνες γυναίκες όσο και για γυναίκες που είχαν παιδί ή παιδιά πριν από τη θεραπεία ART, υποδεικνύοντας μια ισχυρή σχέση μεταξύ της κοινωνικοοικονομικής θέσης και της επίτευξης ζωντανής γέννησης μετά την έναρξη της θεραπείας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ART. Ο Rikke Bruun Uggerhøj, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, Τμήμα Δημόσιας Υγείας, σχολιάζει: «Ενώ προηγούμενες μελέτες έχουν προτείνει μια σύνδεση μεταξύ υψηλότερης κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και βελτιωμένων αποτελεσμάτων ART, η έρευνά μας ερευνά βαθύτερα, παρέχοντας σαφείς γνώσεις βάσει δεδομένων για την ειδική επίδραση της εκπαίδευσης, της απασχόλησης και του εισοδήματος στον καθορισμό της επιτυχίας των θεραπειών γονιμότητας. “Τα αποτελέσματά μας επιβεβαιώνουν ότι οι γυναίκες με υψηλότερη κοινωνικοοικονομική κατάσταση είχαν περισσότερες πιθανότητες να επιτύχουν ζωντανό τοκετό.
Οι υποαναλύσεις αποκάλυψαν ότι ήταν πιο πιθανό να συνεχίσουν τη θεραπεία ART μετά από ανεπιτυχείς προσπάθειες, εξηγώντας πιθανώς την παρατηρούμενη κοινωνική ανισότητα στην επίτευξη ζωντανού τοκετού μετά από θεραπεία ART. “Αυτό που ήταν εκπληκτικό, ωστόσο, ήταν ότι ακόμη και στη Δανία, όπου τρεις νέες θεραπείες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ART προσφέρονται επί του παρόντος δωρεάν, η κοινωνική ανισότητα επηρέασε την πιθανότητα έναρξης δεύτερης και τρίτης θεραπείας ART. Αυτό υποδηλώνει ότι παράγοντες πέρα από την οικονομική επιβάρυνση και μόνο συμβάλλουν σε αυτές ανισότητες στα αποτελέσματα». Η υπογονιμότητα βρίσκεται σε άνοδο παγκοσμίως, με εκτιμώμενο επιπολασμό στη διάρκεια της ζωής του 17,5%. Καθώς αυτό το ζήτημα συνεχίζει να αυξάνεται, η ζήτηση για θεραπείες γονιμότητας αναμένεται να αυξηθεί. Η διασφάλιση δίκαιης πρόσβασης σε αυτές τις θεραπείες και τα δίκαια αποτελέσματα είναι επομένως ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των αναγκών ατόμων και ζευγαριών που αντιμετωπίζουν υπογονιμότητα, ανεξάρτητα από την κοινωνικοοικονομική τους κατάσταση.
Σχολιάζοντας αυτό το ζήτημα, η μεταδιδακτορική ερευνήτρια Ditte Vassard, συν-συγγραφέας της έρευνας από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Κοπεγχάγης (Rigshospitalet), λέει: «Στο πλαίσιο αυτής της μελέτης, είναι σαφές ότι οι οικονομικοί περιορισμοί από μόνοι τους δεν καθορίζουν πάντα τα αποτελέσματα. Οι κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες παίζουν ρόλο, για παράδειγμα, οι γυναίκες με υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο μπορεί να έχουν θέσεις εργασίας που προσφέρουν ευελιξία ή διευκολύνσεις για ευθύνες που σχετίζονται με τη θεραπεία, υποστηρίζοντάς τις να συνεχίσουν τη θεραπεία με ART μετά από αποτυχημένες προσπάθειες. «Για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι ανισότητες στα αποτελέσματα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι επαγγελματίες υγείας πρέπει να υιοθετήσουν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση που αναγνωρίζει και αντιμετωπίζει τις πολύπλευρες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στη ζωή τους, συμπεριλαμβανομένων πρακτικών παραμέτρων, περιορισμών πόρων και συναισθηματικού φόρτου». Ο καθηγητής Δρ. Carlos Calhaz-Jorge, αμέσως προηγούμενος πρόεδρος του ESHRE, δηλώνει: “Αυτή η σημαντική μελέτη υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα των κοινωνικοοικονομικών παραγόντων που επηρεάζουν τα αποτελέσματα για την ART. Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι ακόμη και ένα υψηλό επίπεδο δημόσιας χρηματοδότησης για αυτές τις θεραπείες δεν είναι αρκετό για να αποτραπούν οι κοινωνικές ανισότητες στα τελικά αποτελέσματα.
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
