Αδενομύωση: Επώδυνες, βαριές περίοδοι, πυελικός πόνος, προβλήματα γονιμότητας. Οποιοδήποτε από αυτά μπορεί να υποδηλώνει διάγνωση αδενομύωσης. Λιγότερο αναγνωρισμένη από την ενδομητρίωση και τα ινομυώματα της μήτρας, τα οποία συχνά προκαλούν παρόμοια συμπτώματα, η αδενομύωση θα μπορούσε να επηρεάσει έως και το ένα τρίτο των γυναικών ηλικίας 18-30 ετών.
Η αδενομύωση είναι μια καλοήθης – δηλαδή, μη καρκινική – κατάσταση. Είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί ο αριθμός των ατόμων που έχουν την πάθηση, καθώς πολλοί μπορεί να μην γνωρίζουν ότι πάσχουν. Ωστόσο, μια μελέτη διαπίστωσε ότι 34% των γυναικών cisgender ηλικίας 18-30 ετών έχουν αδενομύωση.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- βαριές περιόδους ή μη φυσιολογική αιμορραγία της μήτρας
- επώδυνες ή ακανόνιστες περιόδους
- προεμμηνορροϊκός πυελικός πόνος και αισθήματα βάρους ή δυσφορίας στη λεκάνη
- προβλήματα με τη γονιμότητα
- πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή ή κινήσεις του εντέρου (λιγότερο συχνό).
Ο Andrew Horne, καθηγητής γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, Ηνωμένο Βασίλειο, και εκπρόσωπος του Βασιλικού Κολλεγίου Μαιευτήρων και Γυναικολόγων (RCOG), εξηγεί: «Η αδενομύωση εμφανίζεται όταν τα κύτταρα που αποτελούν την επένδυση της μήτρας βρίσκονται στο μυϊκό τοίχωμα της μήτρας. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν βαριές και/ή επώδυνες περιόδους, καθώς και πυελικό πόνο και δυσφορία. Το ένα τρίτο των ατόμων με αδενομύωση δεν εμφανίζει κανένα σύμπτωμα. Τα συμπτώματα κυμαίνονται από ήπια έως σοβαρά και η αδενομύωση μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την ποιότητα ζωής μιας γυναίκας».
Οι γιατροί περιέγραψαν για πρώτη φορά την αδενομύωση σε μια μελέτη του 1947, έχοντας εξετάσει σχεδόν 2.000 μήτρες μετά από υστερεκτομή, τη χειρουργική αφαίρεση της μήτρας. Μέχρι πρόσφατα, η ιστολογική εξέταση της μήτρας ήταν ο μόνος τρόπος διάγνωσης της αδενομύωσης. Ωστόσο, οι βελτιώσεις στην τεχνολογία απεικόνισης σημαίνουν ότι οι γιατροί μπορούν πλέον να ανιχνεύσουν την αδενομύωση με υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία (MRI). Έτσι, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης μπορούν τώρα να θεωρήσουν την πάθηση ως πιθανή αιτία μη φυσιολογικής αιμορραγίας της μήτρας, εμμηνορροϊκού πόνου ή προβλημάτων γονιμότητας σε έναν νεότερο πληθυσμό.
Ζητήματα με τη διάγνωση
Στο παρελθόν, η αδενομύωση μπορούσε να διαγνωστεί μόνο μετά από υστερεκτομή, μια διαδικασία που εκτελείται συχνά για τη θεραπεία της μη φυσιολογικής αιμορραγίας της μήτρας σε γυναίκες κατά την περιεμμηνόπαυση. Έτσι, οι γιατροί θεώρησαν ότι η πάθηση περιοριζόταν σε γυναίκες που πλησιάζουν στο τέλος της αναπαραγωγικής τους ηλικίας, ιδιαίτερα σε εκείνες που είχαν υποβληθεί σε πολλές εγκυμοσύνες ή χειρουργικές επεμβάσεις στη μήτρα, όπως η καισαρική τομή.
Ακόμη και με την πρόοδο στην απεικόνιση, η διάγνωση της αδενομύωσης μπορεί να είναι πρόκληση, καθώς άλλες γυναικολογικές παθήσεις, όπως η ενδομητρίωση και τα ινομυώματα της μήτρας, προκαλούν παρόμοια συμπτώματα. Επιπλέον, οι καταστάσεις εμφανίζονται συχνά μαζί – μια μελέτη του 2020 διαπίστωσε ότι σχεδόν οι μισές γυναίκες με αδενομύωση είχαν επίσης ινομυώματα της μήτρας.
«Η κλινική διάγνωση της αδενομύωσης είναι δύσκολη, λόγω της μη ειδικής φύσης των συμπτωμάτων. Επιπλέον, μέχρι πολύ πρόσφατα, η διάγνωση της απαιτούσε την ανάλυση της μήτρας μετά από υστερεκτομή. Ωστόσο, οι πρόσφατες πρόοδοι στις τεχνικές απεικόνισης είχαν αντίκτυπο στην ανίχνευση της αδενομύωσης και ο υπέρηχος και η μαγνητική τομογραφία είναι πλέον ευρέως χρησιμοποιούμενα διαγνωστικά εργαλεία», εξηγεί ο καθηγητής Andrew Horne.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
