Search Icon
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΝΕΑ ΥΓΕΙΑΣ

Πρόκληση Τοκετού: Δεν μειώνει πάντα τον κίνδυνο καισαρικής ούτε βελτιώνει τα αποτελέσματα στις τελειόμηνες κυήσεις

Πρόκληση Τοκετού: Δεν μειώνει πάντα τον κίνδυνο καισαρικής ούτε βελτιώνει τα αποτελέσματα στις τελειόμηνες κυήσεις

"Η πρόκληση τοκετού τόσο για ιατρικές ενδείξεις όσο και για ατομικές προτιμήσεις θα συνεχίσει να αποτελεί μέρος της σύγχρονης μαιευτικής, καθιστώντας σημαντική την επιδίωξη στρατηγικών που βελτιστοποιούν τη διαδικασία της πρόκλησης και τα αποτελέσματα", δήλωσε ο Langen.

Πρόκληση Τοκετού: Τα τελευταία χρόνια, οι ειδικοί συζητούν για το κατά πόσον οι περισσότερες γυναίκες που γεννούν ωφελούνται από την πρόκληση τοκετού όταν φτάσουν σε ένα ορισμένο στάδιο της εγκυμοσύνης. Όμως, μια νέα πολιτειακή μελέτη στο Μίσιγκαν δείχνει ότι η πρόκληση τοκετού στην 39η εβδομάδα της εγκυμοσύνης για τα άτομα που γεννούν για πρώτη φορά με ένα μωρό που βρίσκεται σε θέση με το κεφάλι προς τα κάτω ή χαμηλού κινδύνου, δεν μειώνει απαραίτητα τον κίνδυνο τοκετού με καισαρική. Στην πραγματικότητα, για ορισμένα άτομα που γεννούν, μπορεί να έχει ακόμη και το αντίθετο αποτέλεσμα, εάν τα νοσοκομεία δεν υιοθετούν μια προσεκτική προσέγγιση στις πολιτικές επαγωγής. “Κάποιοι άνθρωποι στον τομέα έχουν προτείνει ότι μετά τις 39 εβδομάδες κύησης, η ιατρική πρόκληση θα πρέπει να είναι συνήθης πρακτική”, δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Elizabeth Langen, M.D., ιατρός εμβρυϊκής ιατρικής υψηλού κινδύνου και ερευνήτρια στο University of Michigan Health Von Voigtlander Women’s Hospital, of Michigan Medicine.

“Συνεργαστήκαμε με ομότιμα νοσοκομεία για να κατανοήσουμε καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο η πρόκληση τοκετού μπορεί να επηρεάσει τα αποτελέσματα του τοκετού με καισαρική σε πραγματικές μονάδες μητρότητας εκτός κλινικής δοκιμής. Στο δείγμα της μελέτης μας, διαπιστώσαμε ότι η πρόκληση τοκετού σε αυτόν τον πληθυσμό γυναικών και ανθρώπων που γεννούν δεν μείωσε τον κίνδυνο τοκετού με καισαρική”. Η νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο Αμερικανικό Περιοδικό Περιγεννητικής (American Journal of Perinatology), βασίστηκε σε περισσότερους από 14.135 τοκετούς το 2020, οι οποίοι αναλύθηκαν μέσω ενός κρατικού μητρώου συνεργασίας για την ποιότητα της φροντίδας μητρότητας. Η συνεργασία, γνωστή ως Πρωτοβουλία Μαιευτικής και η οποία ξεκίνησε το 2018, περιλαμβάνει τουλάχιστον 74 μαιευτήρια και επικεντρώνεται στη μείωση των ποσοστών πρωτογενών καισαρικών τομών σε κυήσεις χαμηλού κινδύνου.

Τα αποτελέσματα έρχονται σε σύγκρουση με τα ευρήματα των εθνικών δοκιμών

Η μελέτη διεξήχθη ως απάντηση σε δημοσιευμένη έρευνα το 2018 από μια πολυκεντρική δοκιμή γνωστή ως “ARRIVE” (A Randomized Trial of Induction Versus Expectant Management)  (Τυχαιοποιημένη Δοκιμή της Επαγωγής Έναντι της Αναμενόμενης Διαχείρισης). Τα ευρήματα από την ARRIVE (Τυχαιοποιημένη Δοκιμή της Επαγωγής Έναντι της Αναμενόμενης Διαχείρισης) έδειξαν ότι η ιατρική πρόκληση στην 39η εβδομάδα κύησης σε εγκυμοσύνες χαμηλού κινδύνου για πρώτη φορά είχε ως αποτέλεσμα χαμηλότερο ποσοστό καισαρικών τομών σε σύγκριση με την αναμενόμενη διαχείριση – ή την αναμονή για να επέλθει ο τοκετός από μόνος του ή για ιατρική ανάγκη για πρόκληση τοκετού. Οι ερευνητές του Μίσιγκαν μιμήθηκαν το ίδιο πλαίσιο που χρησιμοποιήθηκε στην εθνική δοκιμή και ανέλυσαν δεδομένα από το μητρώο δεδομένων της συνεργασίας, συγκρίνοντας 1.558 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε προληπτική πρόκληση τοκετού έναντι 12.577 που είχαν αναμενόμενη διαχείριση. “Σχεδιάσαμε ένα αναλυτικό πλαίσιο που αντικατοπτρίζει το πρωτόκολλο της προηγούμενης δοκιμής χρησιμοποιώντας αναδρομικά δεδομένα, αλλά τα αποτελέσματά μας δεν ενίσχυσαν τη σχέση μεταξύ του εκλεκτικού προκλητού τοκετού στο τέλος της εγκυμοσύνης και της μείωσης των τοκετών με καισαρική”, δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας και καθηγήτρια νοσηλευτικής του U-M Lisa Kane Low, Ph.D., C.N.M., μαία και ερευνήτρια στο Michigan Medicine και στη Νοσηλευτική Σχολή του U-M. Στην πραγματικότητα, τα αποτελέσματα από το γενικό δείγμα του Μίσιγκαν ήταν αντίθετα με τη μελέτη ARRIVE: Οι γυναίκες που υποβλήθηκαν σε προαιρετική πρόκληση ήταν πιο πιθανό να γεννήσουν με καισαρική τομή σε σύγκριση με εκείνες που υποβλήθηκαν σε αναμενόμενη διαχείριση (30% έναντι 24%). Σε ένα υποσύνολο του δείγματος, που ταίριαζε τα χαρακτηριστικά των ασθενών για μια πιο εκλεπτυσμένη ανάλυση, δεν υπήρχαν διαφορές στα ποσοστά καισαρικής τομής.

Οι συγγραφείς σημείωσαν ότι ο χρόνος μεταξύ της εισαγωγής και του τοκετού ήταν επίσης μεγαλύτερος για εκείνες που έκαναν πρόκληση. Οι γυναίκες που αντιμετωπίστηκαν με επαγωγή ήταν επίσης λιγότερο πιθανό να παρουσιάσουν αιμορραγία μετά τον τοκετό (8 % έναντι 10 %) ή χειρουργικό κολπικό τοκετό (9 % έναντι 11 %), ενώ οι γυναίκες που υποβλήθηκαν σε επαγωγή ήταν λιγότερο πιθανό να παρουσιάσουν υπερτασική διαταραχή της εγκυμοσύνης (6 % έναντι 9 %.) Δεν υπήρχαν άλλες διαφορές στις νεογνικές εκβάσεις. Οι συγγραφείς επισημαίνουν διάφορες πιθανές εξηγήσεις για το γιατί οι δύο μελέτες είχαν αντικρουόμενα αποτελέσματα. Μια βασική διαφορά ήταν ότι η μελέτη του Μίσιγκαν συνέλεξε δεδομένα μετά από γεννήσεις με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας σε ένα γενικό πληθυσμό γεννήσεων χαμηλού κινδύνου. Η μελέτη ARRIVE, ωστόσο, χρησιμοποίησε δεδομένα που συλλέχθηκαν σε πραγματικό χρόνο στο πλαίσιο μιας ερευνητικής μελέτης. Μια σημαντική διαφορά μεταξύ των ατόμων σε μια κλινική δοκιμή και του γενικού πληθυσμού που γεννάει, λέει ο Low, μπορεί να περιστρέφεται γύρω από την από κοινού λήψη αποφάσεων. Πριν από την εγγραφή στη δοκιμή, οι συμμετέχουσες υποβάλλονται σε διεξοδική διαδικασία συγκατάθεσης μετά από ενημέρωση από εκπαιδευμένα μέλη της ομάδας μελέτης. Για τη μελέτη ARRIVE, αυτό σήμαινε ότι το 72% των γυναικών που προσεγγίστηκαν για να συμμετάσχουν στη μελέτη αρνήθηκαν τη συμμετοχή. Εν τω μεταξύ, προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες στον γενικό πληθυσμό των ΗΠΑ συχνά μπορεί να αισθάνονται πιεσμένες να συμφωνήσουν να γίνει πρόκληση τοκετού. “Μπορεί να σημειώθηκαν καλύτερα αποτελέσματα στη δοκιμή επειδή οι συμμετέχουσες αποδέχθηκαν πλήρως αυτή τη διαδικασία”, δήλωσε ο Low. “Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για τον προσδιορισμό των βέλτιστων πρακτικών για την υποστήριξη των ατόμων που υποβάλλονται σε πρόκληση τοκετού”, πρόσθεσε. “Πριν από την έναρξη μιας πολιτικής προαιρετικής πρόκλησης τοκετού, οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει επίσης να εξασφαλίσουν πόρους και μια διαδικασία για την πλήρη υποστήριξη της κοινής λήψης αποφάσεων”.

Οι ανισότητες που επηρεάζουν την πιθανότητα πρόκλησης τοκετού

Οι ερευνητές του Μίσιγκαν διαπίστωσαν επίσης ότι η πρακτική της πρόκλησης του τοκετού στις 39 εβδομάδες δεν εφαρμόζεται εξίσου σε όλες τις δημογραφικές ομάδες, με τις γυναίκες που υποβάλλονται σε πρόκληση τοκετού να έχουν περισσότερες πιθανότητες να γεννήσουν όσες είναι τουλάχιστον 35 ετών, να χαρακτηρίζονται ως λευκές μη ισπανόφωνες και να είναι ιδιωτικά ασφαλισμένες. Η φυλετική ανισότητα στα δεδομένα συνάδει με τα στοιχεία των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), σύμφωνα με τα οποία περισσότερες λευκές γυναίκες υποβάλλονται σε πρόκληση τοκετού από ό,τι γεννητικά άτομα οποιασδήποτε άλλης φυλετικής ή εθνοτικής ομάδας. “Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η πρακτική της εκλεκτικής πρόκλησης τοκετού μπορεί να μην εφαρμόζεται ισότιμα σε όλα τα άτομα που γεννούν”, δήλωσε ο Langen. “Μπορούμε μόνο να κάνουμε εικασίες σχετικά με τους λόγους αυτών των διαφορών, αλλά είναι σημαντικό να επιδιώκουμε την ισότιμη εφαρμογή των τεκμηριωμένων πρακτικών για όλους όσοι θα μπορούσαν να επωφεληθούν”. Τα νοσοκομεία στο πλαίσιο της συνεργασίας του Μίσιγκαν διέφεραν ως προς το μέγεθος, το διδακτικό καθεστώς και την τοποθεσία, αλλά το μέγεθος του δείγματος για τους τοκετούς με πρόκληση δεν ήταν επαρκές για να αναλυθεί η επίδραση συγκεκριμένων νοσοκομειακών παραγόντων στα αποτελέσματα, σημειώνουν οι συγγραφείς. Ωστόσο, η πρόσθετη ανάλυση της ομάδας διαπίστωσε ότι το ποσοστό τοκετών με καισαρική μετά από πρόκληση τοκετού δεν διέφερε μεταξύ των μεγάλων νοσοκομείων και των υπόλοιπων νοσοκομείων της συνεργασίας. “Η πρόκληση τοκετού τόσο για ιατρικές ενδείξεις όσο και για ατομικές προτιμήσεις θα συνεχίσει να αποτελεί μέρος της σύγχρονης μαιευτικής, καθιστώντας σημαντική την επιδίωξη στρατηγικών που βελτιστοποιούν τη διαδικασία της πρόκλησης και τα αποτελέσματα”, δήλωσε ο Langen. “Οι μελλοντικές εργασίες θα πρέπει να περιλαμβάνουν μια προσέγγιση της ισότητας της υγείας και να περιλαμβάνουν τις φωνές των εγκύων και τις εμπειρίες τους από τις αλλαγές στη διαχείριση της περίθαλψης”.

Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube

Διαβάστε Eπίσης:

Η Κίνα επιδιώκει τολμηρά βήματα για να αυξήσει το ποσοστό γεννήσεων

Η πρόκληση τοκετού με μπαλόνι είναι ασφαλέστερη για τα μωρά, διαπιστώνουν οι ερευνητές

Πόσο καλό κάνει η γυμναστική κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;

Συναίνεση Ασθενούς για τοκετό με Καισαρική τομή

Κανείς δεν πρέπει να πεθαίνει γεννώντας, αλλά αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει

svg%3E svg%3E
svg%3E
svg%3E
Περισσότερα

Πώς μπορεί να σχετίζονται ο διαβήτης κια η αφυδάτωση;

Διαβήτης αφυδάτωση: Η αφυδάτωση είναι μια συχνή επιπλοκή σε άτομα με διαβήτη, ειδικά όταν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα δεν ελέγχονται αποτελεσματικά. Ο διαβήτης, ιδιαίτερα ο τύπου 1 και τύπου 2, προκαλεί αύξηση των επιπέδων σακχάρου

Γιατί αισθάνομαι πρησμένη όταν έχω περίοδο;

Περίοδος πρήξιμο: Η αίσθηση φουσκώματος κατά την περίοδο είναι ένα συνηθισμένο σύμπτωμα που βιώνουν πολλές γυναίκες. Το φούσκωμα οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, κυρίως ορμονικούς, οι οποίοι επηρεάζουν το σώμα

Πώς να μην αισθάνεστε ανασφάλεια στην σχέση σας

Σχέση ανασφάλεια: Η ανασφάλεια σε μια σχέση είναι ένα κοινό φαινόμενο που μπορεί να προκαλέσει άγχος και πίεση, επηρεάζοντας την ψυχική υγεία και την ποιότητα της σχέσης. Ωστόσο, υπάρχουν στρατηγικές που μπορείτε να εφαρμόσετε για να μειώσετε την ανασφάλεια

Τροφές που βοηθούν στην εξισορρόπηση των ορμονών

Ορμονική ισορροπία: Ενσωματώνοντας τροφές πλούσιες σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, σταυρανθή λαχανικά και πρωτεΐνες στη διατροφή σας, μπορείτε να βοηθήσετε στη διατήρηση της ορμονικής ισορροπίας και στη μακροπρόθεσμη υποστήριξη της υγείας σας.

Πώς συνδέονται ο διαβήτης και η δερματίτιδα;

Διαβήτης δερματίτιδα: Η ατοπική δερματίτιδα (ή έκζεμα) είναι μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση του δέρματος που προκαλεί ξηρότητα, κνησμό και φλεγμονή. Τα άτομα με διαβήτη είναι πιο επιρρεπή σε δερματικές παθήσεις,

Close Icon