Η νόσος Lyme (Λάιμ) ή Βορρελίωση προκαλείται από το τσίμπημα του τσιμπουριού και τη μετάδοση του βακτηρίου Borrelia burgdorferi.
Φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι κάτι τόσο αθώο και μικροσκοπικό φαινομενικά, όπως ένα τσιμπούρι, θα μπορούσε να βλάψει σοβαρά την υγεία . Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) αναφέρουν ότι το 2013 υπήρξαν συνολικά 27.203 περιπτώσεις της νόσου του Lyme στις ΗΠΑ.
Συμπτώματα
Η νόσος του Lyme έχει ως συμπτώματα εξάντληση, πυρετό και πονοκεφάλους ενώ αν δεν διαγνωστεί, διαχέεται στο σώμα προσβάλλοντας τόσο την καρδιά όσο και το νευρικό σύστημα. Φυσικά, το τσίμπημα από τσιμπούρι δεν συνεπάγεται πάντα την προσβολή του οργανισμού από τη νόσο αφού αυτό εξαρτάται κυρίως από το είδους του τσιμπουριού και όχι μόνο. Τα τσιμπούρια κολλάνε το συγκεκριμένο βακτήριο μονάχα από μολυσμένα ζώα όπως είναι τα ποντίκια. Η συγκεκριμένη ασθένεια πρώτο αναγνωρίστηκε το 1975 στην περιοχή Lyme του Connecticut και η πιθανότητα εμφάνισης της μειώνεται αν το τσιμπούρι αφαιρεθεί σωστά.
Τα συγκεκριμένα αρθρόποδα όμως ευθύνονται για την μεταφορά ακόμα περισσότερων παθογόνων μικροοργανισμών που μπορούν να προσβάλλουν την ανθρώπινη υγεία. Ένα παράδειγμα είναι ο ιός Powassan. Αυτός ο ιός μπορεί επίσης να μεταδοθεί πολύ πιο γρήγορα από ό, τι η νόσος του Lyme και παρόλο που έχει παρόμοια συμπτώματα με τη Νόσο Lyme η διαφορά είναι πως μέχρι σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία. “Τα τσιμπούρια θα μεταδώσουν τον ιό έχοντας τραφεί λίγες ώρες από το μολυσμένο ζώο, ενώ με τη νόσο του Lyme, για παράδειγμα, τα τσιμπούρια πρέπει να έχουν τραφεί μέχρι και 2 ημέρες πριν τσιμπήσουν το θύμα τους’’ αναφέρει ο Δρ Ανδρεάδης στο CBS της Νέας Υόρκης . Επιπλέον, ο Δρ Ανδρεάδης ανέφερε πως παρόλο που δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα στοιχεία για μετάδοση του ιού Poeassan σε ανθρώπους, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν βρισκόμαστε σε περιβάλλον δασικής έκτασης καθώς εκεί να ζουν αρκετά τσιμπούρια.
Παρόλο που τα τσιμπούρια ομοιάζουν με κοινά έντομα ή αράχνες, δεν είναι τίποτα από τα δύο αλλά ανήκουν στα αρθρόποδα. Πρόκειται για ασπόνδυλα με πόδια που συνδέονται και ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τα ακάρεα αφού είναι εξωτερικά παράσιτα που τρέφονται με το αίμα άλλων οργανισμών. Γενικότερα, υπάρχουν δύο βασικά είδη τσιμπούριων: τα σκληρά τσιμπούρια και τα μαλακά. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι τα σκληρά προστατεύονται από μία σκληρή προστατευτική πλάκα στην πλάτη τους, που περιορίζει το ρυθμό με τον οποίο μπορούν να τραφούν. Τα μαλακά τσιμπούρια είναι πιο δερματώδη και περιορίζονται από μια προστατευτική πλάκα, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να τρέφονται πιο γρήγορα. Μερικά τσιμπούρια τρέφονται μόνο με ένα συγκεκριμένο είδος ζώου, ενώ μερικά είναι λιγότερο επιλεκτικά και τρέφονται ευχαρίστως και από άλλα πλάσματα, αν το ζώο ξενιστής τους δεν είναι διαθέσιμο ενώ, οι διατροφικές συνήθειες των τσιμπούρια μπορούν να ποικίλλουν ανάλογα με τις τέσσερις φάσεις του κύκλου ζωής τους: αυγό, προνύμφη, νύμφη και ενήλικο.
Τα τσιμπούρια εντοπίζουν τους πιθανούς ξενιστές μέσω της αναπνοής, των οσμών, η θερμότητα του σώματος, την υγρασία, τις δονήσεις και ακόμη και σκιές σε ορισμένες περιπτώσεις. Δεδομένου ότι τα τσιμπούρια δεν είναι σε θέση να πετάξουν ή να πηδήξουν, περιμένουν στις άκρες των χόρτων και θάμνων σε μια θέση αναμονής. Όταν τρέφονται, τα τσιμπούρια δεν φωλιάζουν στο δέρμα. Αντίθετα, ένα τσιμπούρι συλλαμβάνει την επιφάνεια του δέρματος και εισάγει το σωλήνα τροφοδοσίας του.Τα τσιμπούρια μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να τα παρατηρήσετε αν δεν ψάξετε για αυτά. Εκτός του ότι είναι πολύ μικρά, μπορεί επίσης να εκκρίνουν σάλιο με αναισθητικές ιδιότητες που προκαλεί μούδιασμα στην περιοχή όπου τρέφεται αποφεύγοντας έτσι τον εντοπισμό του. Μόλις συνδεθεί στον ξενιστή του, το τσιμπούρι θα αρχίσει να τρέφεται. Ο χρόνος που απαιτείται για τις ζωοτροφές ποικίλλει μεταξύ των ειδών, αλλά για τα σκληρά τσιμπούρια μπορεί να διαρκέσει έως και αρκετές ημέρες. Όταν τελειώσουν με την τροφή τους, αποσυνδέονται από τη χώρα υποδοχής τους και ετοιμάζονται για το επόμενο στάδιο του κύκλου ζωής τους. Ενώ το δαγκώμα από τσιμπούρι μπορεί να δημιουργεί μία μικρή δυσφορία, ο πραγματικός κίνδυνος ενέχετε στους παθογόνους μικροοργανισμούς που μεταφέρουν.
Πρόληψη και προστασία από την νόσο Lyme
Τα τσιμπούρια είναι πιο δραστήρια κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, από τον Απρίλιο έως και τον Σεπτέμβριο, οπότε τώρα είναι η στιγμή να είναι κανείς ιδιαίτερα προσεκτικός. Όταν αναζητούν ξενιστή, τα τσιμπούρια είναι πιο πιθανό να βρεθούν σε δασικές και θαμνώδεις περιοχές, με υψηλή χλόη και φύλλα, έτσι ώστε να παραμένουν προστατευμένα. Τα κατάλληλα ρούχα μπορεί να παρέχουν κάποια προστασία από τσιμπούρια οπότε φορώντας μακριά μανίκια προστατεύετε τα χέρια σας, ενώ βάζοντας τα παντελόνια μέσα από κάλτσες και μπότες μπορεί να αποτρέψει τα τσιμπούρια από το να έχουν εύκολη πρόσβαση στα πόδια. Απωθητικά υπάρχουν επίσης διαθέσιμα στο εμποριο και μπορούν να εφαρμοστούν τόσο δέρμα και τα ρούχα.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η ταχεία απομάκρυνση των τσιμπουριών (κροτώνων) είναι ζωτικής σημασίας για τη μείωση του κινδύνου μόλυνσης.
Αν και υπάρχουν εξειδικευμένες συσκευές αφαίρεσης κροτώνων, ένα κανονικό τσιμπιδάκι είναι επαρκές. Χρησιμοποιώντας το, πιάστε το τσιμπούρι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην επιφάνεια του δέρματος. Σταθερά, τραβήξτε προς τα πάνω. Αν στρίψετε το τσιμπούρι μπορεί μερικά από τα τμήματά του παραμείνουν ενσωματωμένα στο δέρμα. Εάν συμβεί αυτό, επιχειρείστε προσεκτικά να τα απομακρύνετε με το τσιμπιδάκι. Μετά την αφαίρεσή τους, καθαρίστε την πληγείσα περιοχή και τα χέρια σας, και απορρίψτε το τσιμπούρι βυθίζοντας το σε αλκοόλ, τοποθετώντας το σε ένα σφραγισμένο δοχείο ή στην τουαλέτα. Μην σπάτε ένα τσιμπούρι με τα δάχτυλά σας. Αν και τα τσιμπούρια είναι ικανά να μεταφέρουν επιβλαβείς ασθένειες, με την κατάλληλη προσοχή, αυτά τα μικρά τέρατα δεν θα σας στερήσουν την απόλαυση της υπαίθρου.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
