Διαβήτης τύπου 2: Νέα στοιχεία υπογραμμίζουν το ρόλο της παχυσαρκίας σε καθυστερημένες επιπλοκές

Μελέτες έδειξαν ασυνεπή αποτελέσματα στον αντίκτυπο της παχυσαρκίας στον κίνδυνο αγγειακών επιπλοκών σε άτομα με διαβήτη τύπου 2

Διαβήτης τύπου 2: Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από συμμετέχοντες στη μελέτη της μελέτης EPIC-Potsdam, οι οποίοι ανέπτυξαν διαβήτη τύπου 2 κατά την παρακολούθηση της μελέτης. Έτσι, μπορεί να παρατηρηθεί αύξηση του κινδύνου για μικροαγγειακές επιπλοκές του διαβήτη τύπου 2 λόγω υψηλότερου ΔΜΣ πριν από τη διάγνωση του διαβήτη.  Η επιτυχής απώλεια βάρους θεωρείται αναπόσπαστο μέρος της θεραπείας για διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο, συνεχίζουν να εμφανίζονται μελέτες που αμφισβητούν τη σημασία της απώλειας βάρους. Ωστόσο, νέα δεδομένα από μια μεγάλης κλίμακας μελέτη παρατήρησης που πραγματοποιήθηκε στο DIfE σε συνεργασία με το Γερμανικό Κέντρο Έρευνας για τον Διαβήτη (DZD) υποστηρίζουν τις τρέχουσες συστάσεις των ιατρών. Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Diabetologia , υποδηλώνουν ότι η παχυσαρκία και η αύξηση βάρους μπορεί να οδηγήσουν σε αγγειακές διαταραχές, η κύρια αιτία ασθένειας και θανάτου για άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Μια προσεκτική ματιά στις αγγειακές διαταραχές

Το βάρος παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2 . Ωστόσο, λίγη έρευνα έχει διεξαχθεί για το εάν και πώς οι παχυσαρκίες και οι αλλαγές βάρους οδηγούν σε καθυστερημένες επιπλοκές του διαβήτη τύπου 2. Συγκεκριμένα, μέχρι στιγμής λείπουν μελέτες που παρέχουν συγκριτικά δεδομένα μεταξύ μικροαγγειακών και μακροαγγειακών παθήσεων. Η μικροαγγειακή νόσος επηρεάζει τα μικρά αιμοφόρα αγγεία και μπορεί να προκαλέσει μη αναστρέψιμη βλάβη στα νεφρά, τα νεύρα και τα μάτια, και συνεπώς να οδηγήσει σε αιμοκάθαρση, ακρωτηριασμό και τύφλωση. Ο μακροαγγειακός τραυματισμός, από την άλλη πλευρά, επηρεάζει τα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία και προάγει καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια.

Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ασυνεπή αποτελέσματα στον αντίκτυπο της παχυσαρκίας στον κίνδυνο αγγειακών επιπλοκών σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. “Ωστόσο, οι περισσότερες μελέτες ξεκινούν με άτομα που έχουν ήδη διαβήτη, στα οποία το βάρος μπορεί επίσης να είναι συνέπεια της φαρμακευτικής θεραπείας. Μελετήσαμε τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) πριν από τη διάγνωση του διαβήτη και έτσι δεν επηρεαζόμαστε από τη θεραπεία”, δήλωσε η πρώτη συγγραφέας Έλλη Πολεμιτή, Διδακτορικός φοιτητής στο Τμήμα Μοριακής Επιδημιολογίας με επικεφαλής τον καθηγητή Matthias Schulze στο Γερμανικό Ινστιτούτο Ανθρώπινης Διατροφής Potsdam-Rehbruecke (DIfE).

Σημασία του ΔΜΣ για τον κίνδυνο μικροαγγειακών επιπλοκών

Η ομάδα με επικεφαλής τον Schulze διερεύνησε εάν ο ΔΜΣ πριν από τη διάγνωση του διαβήτη τύπου 2 και η μεταβολή του ΔΜΣ μετά τη διάγνωση σχετίζονται με την εμφάνιση μικρο- και μακροαγγειακών επιπλοκών. Για το σκοπό αυτό, για μια περίοδο δέκα ετών, η ερευνητική ομάδα παρατήρησε περίπου 1.000 συμμετέχοντες στη μελέτη του EPIC Πότσνταμ με νεοδιαγνωσμένο διαβήτη τύπου 2 που ήταν απαλλαγμένοι από άλλες χρόνιες ασθένειες.

Οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να αποδείξουν μια σαφή σχέση μεταξύ του ΔΜΣ και της εμφάνισης μακροαγγειακών επιπλοκών. Ωστόσο, η κατάσταση ήταν διαφορετική με τις μικροαγγειακές επιπλοκές:

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η παχυσαρκία μπορεί να διαταράξει τη λειτουργία των μικρότερων αιμοφόρων αγγείων, των αρτηρίων και των τριχοειδών αγγείων. Κάθε υψηλότερο ΔΜΣ πέντε σημείων κατά τη στιγμή της διάγνωσης του διαβήτη συσχετίστηκε με 21% υψηλότερο κίνδυνο μικροαγγειακών επιπλοκών. “Αυτός ο διαρκώς αυξανόμενος κίνδυνος είναι ανεξάρτητος από την αρχική τιμή. Δηλαδή, ένας ασθενής με ΔΜΣ 35 σε σύγκριση με 30 έχει 21% υψηλότερο κίνδυνο. Ομοίως, κάποιος που έχει ΔΜΣ 28 σε σύγκριση με 23”, δήλωσε η Έλλη Πολεμιτή.

Η ερευνητική ομάδα μελέτησε επίσης τα αποτελέσματα των αλλαγών βάρους μετά από διάγνωση διαβήτη. Οι γιατροί συνιστούν τακτικά ότι τα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα με διαβήτη τύπου 2 χάνουν τουλάχιστον πέντε τοις εκατό του σωματικού τους βάρους για να βελτιώσουν τη μεταβολική τους κατάσταση. Για ένα άτομο που ζυγίζει 80 κιλά, αυτό σημαίνει απώλεια τεσσάρων κιλών. Η απώλεια βάρους μπορεί να οδηγήσει σε βελτιωμένη αρτηριακή πίεση, λιπίδια στο αίμα και επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. “Τα δεδομένα μας ενισχύουν τις συστάσεις για τη διαχείριση του βάρους: όσο μεγαλύτερη είναι η απώλεια βάρους μετά τη διάγνωση, τόσο χαμηλότερος είναι ο κίνδυνος για μικροαγγειακές επιπλοκές. Ωστόσο, εάν τα άτομα αύξησαν το βάρος, ο κίνδυνος αυξήθηκε επίσης”, δήλωσε ο καθηγητής Matthias Schulze, συνοψίζοντας τα αποτελέσματα.

Προστατέψτε τα αιμοφόρα αγγεία μέσω ελέγχου βάρους

Στη μελέτη παρατήρησής τους ο Schulze και η ομάδα του δίνουν μια λεπτή ματιά στο πώς το υπέρβαρο μπορεί να προωθήσει τις καθυστερημένες επιπλοκές του διαβήτη τύπου 2. “Ενώ δεν παρατηρήσαμε σαφή συσχέτιση μεταξύ υπερβολικού βάρους και μακροαγγειακών επιπλοκών, τα δεδομένα μας για μικροαγγειακές επιπλοκές είναι αρκετά σαφή. Τα αποτελέσματά μας υπογραμμίζουν έτσι τη σημασία της απώλειας βάρους στην πρόληψη σοβαρών επιπλοκών που σχετίζονται με τον διαβήτη”, δήλωσε ο κατώτερος ερευνητής Polemiti.

Νέα έρευνα δίνει περισσότερες επιλογές θεραπείας στους διαβητικούς

Σακχαρώδης Διαβήτης: Ο αριθμός των πασχόντων στην Ελλάδα για το έτος 2020

Οι αλγόριθμοι AI δεν εντοπίζουν αποτελεσματικά τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια