Παρά τη δημοτικότητά της τηλεόρασης και τις άπειρες ώρες που περνά ο τηλεθεατής μπροστά της, η τηλεόραση εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία. Ποιοι είναι αυτοί;
Τηλεόραση και σπερματοζωάρια
Δημοσιευμένη σε βρετανική επιθεώρηση, η μελέτη της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ κατέληξε πως οι άντρες που κάνουν καθιστική ζωή, ειδικά όσοι περνούν αρκετές ώρες τη μέρα παρακολουθώντας τηλεόραση, ο αριθμός των σπερματοζωαρίων τους κείται ακόμα και κατά 44% χαμηλότερα από τους άντρες που γυμνάζονται (ή δεν βλέπουν καθόλου τηλεόραση)! Το κατώφλι μάλιστα από το οποίο ξεκινούσαν τα χαμηλότερα νούμερα σπερματοζωαρίων ήταν οι 20 ώρες τηλεόραση τη βδομάδα (λιγότερες από τρεις ώρες τη μέρα δηλαδή). Αντίστροφα, οι άντρες που γυμνάζονταν τουλάχιστον 14 ώρες τη βδομάδα είχαν και τους υψηλότερους αριθμούς σπερματοζωαρίων…
Ο καλύτερος φίλος της αϋπνίας
Η Σχολή Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ ξαναχτύπησε θέλοντας να δει την επίδραση μιας σειράς παραγόντων κατά την εγκυμοσύνη και τα πρώτα στάδια της παιδικής ανάπτυξης. Και βέβαια η τηλεόραση είχε τον πρώτο λόγο, καθώς ερευνήθηκε πόσο χρόνο περνούσε σε δωμάτιο με ανοιχτή τηλεόραση ένα νεογέννητο, πόσο χρόνο δαπανούσαν τα μεγαλύτερα παιδιά παρακολουθώντας TV αλλά και κατά πόσο τα παιδιά κοιμούνταν σε κρεβατοκάμαρες που διέθεταν τηλεόραση. Αυτό που βρήκαν ήταν πως για κάθε ώρα παρακολούθησης τηλεόρασης χάνονταν εφτά λεπτά ύπνου, ενώ η ύπαρξη και μόνο τηλεόρασης στο υπνοδωμάτιο ισοδυναμούσε σε 30 λιγότερα λεπτά καθημερινού ύπνου! Αντίστοιχη έρευνα στην Ισπανία επιβεβαίωσε τα ευρήματα με πειστικότατο τρόπο: εννιάχρονα που έβλεπαν περισσότερες από πέντε ώρες τηλεόραση τη μέρα κοιμούνταν τουλάχιστον μια ώρα λιγότερο από τα παιδιά που έβλεπαν τηλεόραση λιγότερο από 1,5 ώρα τη μέρα…
Αντίο γλωσσικές δεξιότητες
Δύο διαφορετικές μελέτες έχουν δείξει το ίδιο ακριβώς πράγμα: όσο περισσότερο κάθεται ένα μωρό μπροστά στην τηλεόραση, τόσο πιο πολύ αργεί να μιλήσει! Το Παιδικό Ερευνητικό Ινστιτούτο του Σιάτλ μελέτησε περισσότερα από 300 παιδιά, προσαρμόζοντάς τους μαγνητοφωνάκια και καταγράφοντας το ηχητικό περιβάλλον για 12-16 συνεχόμενες ώρες. Βρήκε λοιπόν ότι κάθε ώρα τηλεόρασης αντιστοιχούσε σε σημαντική μείωση των λέξεων που άκουγαν τα μωρά (μια μείωση της τάξης των 770 λέξεων ανά περίοδο εγγραφής), κάτι που μείωνε αντίστοιχα και τις απόπειρες των βρεφών να επικοινωνήσουν λεκτικά, επιβραδύνοντας τη γνωστική και γλωσσική τους ανάπτυξη. Μια δεύτερη έρευνα έδειξε ότι τα μωρά μαθαίνουν να μιλούν γρηγορότερα όταν έρχονται σε επαφή με ζωντανές συζητήσεις. Βρέφη 9 μηνών ήρθαν σε επαφή με κάποιον που μιλούσε μανδαρινικά και έπειτα από 12 συνεδρίες μπορούσαν να ξεχωρίσουν στοιχειώδεις ήχους της κινεζικής. Όταν όμως έρχονταν σε επαφή με τον ίδιο τύπο μέσω γυαλιού, τότε δεν σημείωναν καμία απολύτως πρόοδο στην ηχητική κατανόηση της γλώσσας.
