Ογκολογία

Ερευνητές μελετούν τη σύνδεση μικροβιώματος – καρκίνου

Ερευνητές μελετούν τη σύνδεση μικροβιώματος – καρκίνου

Οι ανοσοθεραπείες του καρκίνου έδωσαν νέες ελπίδες στους ασθενείς με ιδιαίτερα δυσμενή καρκίνο, αλλά επωφελούνται όλοι. Μία τέτοια ανοσοθεραπεία, γνωστή ως θεραπεία CAR T-κυττάρων, λειτουργεί μόνο σε περίπου το 1/3 των ανθρώπων που τη λαμβάνουν – και ο λόγος μπορεί να έγκειται στα μικρόβια που διαμένουν στα έντερά μας.

Κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους, μια ομάδα ερευνητών του Στάνφορντ και του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας θα προσπαθήσει να ανακαλύψει πώς εκατομμύρια μικροσκοπικά μικρόβια που ζουν μέσα μας θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στην επιτυχία της θεραπείας του καρκίνου και την αποτυχία της.

“Υπάρχουν πολλά προκλινικά και περιστασιακά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι το μικροβίωμα του εντέρου παίζει ρόλο”, δήλωσε ο Ami Bhatt, βοηθός καθηγητή ιατρικής και γενετικής. Τώρα, είπε, “θα προσπαθήσουμε να βρούμε έναν παράγοντα και αυτός ο παράγοντας μπορεί να είναι ένα μόριο ή μπορεί να είναι ένα κομμάτι DNA, που σχετίζεται με βελτιωμένες απαντήσεις στη θεραπεία”.

Ένας νέος τρόπος για τη θεραπεία του καρκίνου

Για αιώνες, οι καλύτεροι τρόποι αντιμετώπισης του καρκίνου ήταν χειρουργική επέμβαση, ακτινοβολία και χημειοθεραπεία, αλλά την τελευταία δεκαετία οι γιατροί εργάζονταν για να αξιοποιήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα των ασθενών για να καταπολεμήσουν τον καρκίνο. Ένα αποτέλεσμα ονομάζεται θεραπεία Τ-κυττάρων του χιμαιρικού αντιγόνου-CAR T για σύντομο χρονικό διάστημα, όπου οι γιατροί αφαιρούν Τ κύτταρα, τα οποία είναι κεντρικά στην ανοσολογική απάντηση του οργανισμού σε ασθένεια, και τα τροποποιούν, ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένα για την επίθεση των καρκινικών κυττάρων. Το CAR T έχει χρησιμοποιηθεί τώρα για τη θεραπεία παλαιότερων κακοήθων καρκίνων, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων λεμφωμάτων που αποτελούν το επίκεντρο της νέας μελέτης. Ωστόσο, η θεραπεία λειτουργεί μόνο 30 έως 40 % του χρόνου, δήλωσε ο Andrew Rezvani, βοηθός καθηγητής της ιατρικής που συνεργάζεται στο έργο. Το υπόλοιπο της ώρας, η αποτελεσματικότητα του CAR-Τ εξασθενεί με την πάροδο του χρόνου ή αποτυγχάνει εντελώς.

Κανείς δεν είναι ακριβώς σίγουρος για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό, αλλά κατά την τελευταία δεκαετία υπήρξαν εντυπωσιακές ενδείξεις ότι το μικροβιοκτόνο παίζει κάποιο ρόλο. Για παράδειγμα, οι ερευνητές ανακάλυψαν πρόσφατα ότι οι όγκοι αναπτύσσονται με διαφορετικούς ρυθμούς σε πειραματόζωα.

«Καταδύσεις» στο ανθρώπινο μικροβιοκτόνο

Για να δουν αν το αποτέλεσμα που έχει προκύψει σε ποντίκια μπορεί επίσης να επηρεάσει την εξέλιξη του καρκίνου στους ανθρώπους, οι Bhatt, Rezvani και Tessa Andermann, βοηθός καθηγητή ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, αναστέλλουν δύο επερχόμενες κλινικές δοκιμές CAR στο Stanford. Ο David Miklos, αναπληρωτής καθηγητής της ιατρικής, και ο Crystal Mackall, καθηγητής παιδιατρικής και ιατρικής. Με θα αναλύσουν δείγματα αίματος, θα συλλέξουν και θα αναλύσουν δείγματα κοπράνων από περίπου 100 άτομα με ιδιαίτερα σκληρό για θεραπεία καρκίνο του αίματος, διάχυτο λέμφωμα μεγάλων κυττάρων Β-κυττάρων.

Οι δοκιμές του Miklos και του Mackall “μας έδωσαν μια μοναδική ευκαιρία να συνδυάσουμε δείγματα κοπράνων και αίματος για να προσδιορίσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ host-microbiome και την επίδρασή τους στα αποτελέσματα CAR T”, δήλωσε ο Andermann.

Επειδή κανείς δεν είναι ακριβώς βέβαιος πως η ανθρώπινη μικροβιοτική μπορεί να επηρεάσει την αποτελεσματικότητα του CAR T, οι ερευνητές σκοπεύουν να ρίξουν ένα ευρύ δίχτυ. Θα εξετάσουν πιθανές συσχετίσεις με τα ίδια τα κύτταρα Τ και με τη βοήθεια του Κέντρου Ανάλυσης της Μεταβολικής Χημείας της CHEM-H, θα μελετήσουν εάν τα χημικά που παράγονται ή υποβάλλονται σε επεξεργασία από μικροοργανισμούς του εντέρου θα μπορούσαν να διαμορφώσουν την αποτελεσματικότητα του CAR T.

Ο τελικός στόχος δεν είναι μόνο να προσδιοριστεί εάν και πώς το μικροβιακό σύστημα επηρεάζει το CAR, λέει ο Rezvani, αλλά και να καθορίσει ποιος θα μπορούσε να ωφεληθεί καλύτερα από την ανοσοθεραπεία και ποιος θα μπορούσε να απαλλαγεί από τις παρενέργειες, οι οποίες περιλαμβάνουν επίμονα, ενίοτε σοβαρά, συμπτώματα που μοιάζουν με γρίπη.

Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε Eπίσης:

Εξελίξεις και προοπτικές στην αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη

Novartis : "Φιλοδοξία είναι να βελτιώσουμε την επιβίωση των ασθενών με καρκίνο"

svg%3E svg%3E
svg%3E
svg%3E
Περισσότερα

Νέος επιστημονικός στόχος για τη θεραπεία του καρκίνου του παγκρέατος

«Δείχνει επίσης ότι η συνδυασμένη αναστολή των δύο κύριων οδών προμήθειας θρεπτικών συστατικών μπορεί να οδηγήσει σε έναν επιτυχημένο αποκλεισμό της παροχής ενέργειας με αποτέλεσμα την πείνα του όγκου και την επακόλουθη συρρίκνωση».

Ανακαλύφθηκε βασικός παράγοντας - υπεύθυνος για τον καρκίνο του πνεύμονα

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι ο συχνότερος καρκίνος στον άνδρα και ο τρίτος σε συχνότητα στη γυναίκα, αλλά συνολικά ο πρώτος στον γενικό πληθυσμό. Κάθε χρόνο αναδεικνύονται 10.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου του πνεύμονα στην Ελλάδα

Η Ανοσο-Ογκολογία στην COVID-19 εποχή: Νέες συνθήκες και εξελίξεις στη φροντίδα των ασθενών

Παγκοσμίως, 1 στους 6 θανάτους οφείλεται στον καρκίνο. Όμως, αυτό ενδεχομένως να αλλάξει στο κοντινό μέλλον, χάρη σε μια κατηγορία ογκολογικών θεραπειών που τα τελευταία χρόνια έχει βελτιώσει σημαντικά την πρόγνωση των ασθενών με αρκετές μορφές προχωρημένου ή μεταστατικού καρκίνου: την Ανοσο-Ογκολογία.

Μπορεί, άραγε, η τεχνολογία mRNA να συμβάλλει στην αντιμετώπιση του καρκίνου

Κορωνοϊός και καρκίνος: Μπορεί η τεχνολογία RNA να βοηθήσει και στις νεοπλασίες; Η τεχνολογία RNA (mRNA) που χρησιμοποιείται στα εμβόλια Moderna και Pfizer COVID- 19 μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση του καρκίνου, σύμφωνα με τους ειδικούς. 

Ερευνητές αναπτύσσουν ένεση για τη θεραπεία του καρκίνου του δέρματος

Οι ερευνητές του Yale αναπτύσσουν μια θεραπεία καρκίνου του δέρματος που περιλαμβάνει την ένεση νανοσωματιδίων στον όγκο, σκοτώνοντας τα καρκινικά κύτταρα με μια διπλή προσέγγιση, ως πιθανή εναλλακτική λύση στη χειρουργική επέμβαση.