Εθισμός αλκοόλ: Υπολογίζεται ότι 14,5 εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν διαταραχή χρήσης αλκοόλ, η οποία περιλαμβάνει μια σειρά από ανθυγιεινές συμπεριφορές κατανάλωσης αλκοόλ. Ο εθισμός στο αλκοόλ χαρακτηρίζεται από κύκλους στέρησης, αποχής και υποτροπής.
Για μερικούς ανθρώπους με διαταραχή χρήσης αλκοόλ, μπορεί να είναι η θέα ενός οικείου μπαρ ή ενός αγαπημένου μπουκαλιού. Για άλλους, μπορεί να είναι η αίσθηση της εγκατάλειψης του γραφείου μετά από μια αγχωτική μέρα στη δουλειά ή η είσοδος σε ένα γεμάτο πάρτι. Οι περισσότεροι άνθρωποι που αγωνίζονται με τον εθισμό στα ναρκωτικά ή το αλκοόλ έχουν ιδιαίτερες ενδείξεις που πυροδοτούν τη λαχτάρα τους. Τώρα, οι επιστήμονες της Scripps Research ανακάλυψαν πώς, σε αρουραίους που εξαρτώνται από το αλκοόλ, οι περιβαλλοντικές ενδείξεις που συνδέονται με το ποτό κατά τη διάρκεια της απόσυρσης είναι πολύ πιο ισχυρές από αυτές που έμαθαν κατά τις πρώτες φάσεις της χρήσης αλκοόλ, οδηγώντας σε μια πιο ακαταμάχητη λαχτάρα. Τα νέα ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν διαδικτυακά στο British Journal of Pharmacology, θα μπορούσαν τελικά να οδηγήσουν σε νέες θεραπείες για την ελαχιστοποίηση της λαχτάρας σε άτομα με εθισμούς.
“Γνωρίζαμε ήδη ότι η λαχτάρα που προκαλείται από περιβαλλοντικά ερεθίσματα συνήθως εντείνεται με την πάροδο του χρόνου σε σοβαρή διαταραχή χρήσης αλκοόλ”, λέει ο Friedbert Weiss, Ph.D., καθηγητής στο Scripps Research, “αλλά κανείς δεν είχε πειράξει, τόσο σε συμπεριφορικά όσο και σε νευροβιολογικό επίπεδο, γιατί αυτό είναι—μέχρι τώρα”. Υπολογίζεται ότι 14,5 εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν διαταραχή χρήσης αλκοόλ, η οποία περιλαμβάνει μια σειρά από ανθυγιεινές συμπεριφορές κατανάλωσης αλκοόλ. Όπως και άλλοι εθισμοί στα ναρκωτικά, ο εθισμός στο αλκοόλ χαρακτηρίζεται από κύκλους στέρησης, αποχής και υποτροπής. Οι πόθοι που προκαλούνται από περιβαλλοντικά ερεθίσματα είναι ισχυροί οδηγοί για υποτροπή. Ομοίως, οι αρουραίοι που έχουν μάθει να συνδέουν μια συγκεκριμένη μυρωδιά με το αλκοόλ θα αναζητήσουν αλκοόλ όταν εκτεθούν στη μυρωδιά.
Στη νέα εργασία, ο Weiss και οι συνεργάτες του προσπάθησαν να καταλάβουν εάν η εμπειρία της επανειλημμένης κατανάλωσης αλκοόλ κατά τη διάρκεια της απόσυρσης -και όχι απλώς η χρονική διάρκεια ή η σοβαρότητα του εθισμού- βοηθά στην ενίσχυση των μαθησιακών συσχετισμών που οδηγούν σε πόθους. Ρύθμισαν αρουραίους που δεν εξαρτώνται από το αλκοόλ για να συσχετίσουν ένα άρωμα γλυκάνισου ή πορτοκαλιού με αλκοόλ. Στη συνέχεια, ένα υποσύνολο από αυτά τα ζώα πέρασαν από κύκλους απόσυρσης, κατά τους οποίους ρυθμίστηκαν να συσχετίσουν ένα διαφορετικό άρωμα με την κατανάλωση αλκοόλ. “Αυτό μας επέτρεψε να διαχωρίσουμε, για πρώτη φορά, τη μάθηση που συμβαίνει κατά την αρχική, μη εξαρτημένη κατάσταση και τη μάθηση που συμβαίνει κατά την απόσυρση”, λέει ο Weiss.
Όταν όλα τα ζώα στη συνέχεια δοκιμάστηκαν για να δουν σε τι μήκος θα μπορούσαν να καταναλώσουν αλκοόλ με την παρουσία ενός ρυθμισμένου αρώματος, η ομάδα του Weiss ανακάλυψε ότι οι ενδείξεις που μάθαιναν κατά τη διάρκεια της απόσυρσης ήταν πολύ ισχυρότερες στο να προκαλέσουν μια αντίδραση. Με άλλα λόγια, η εμπειρία της εκμάθησης του τρόπου με τον οποίο το αλκοόλ ανακουφίζει από τα αρνητικά συμπτώματα στέρησης οδήγησε σε ακόμη πιο έντονες λιγούρες από την αρχική εμπειρία της εκμάθησης των επιδράσεων του αλκοόλ στην αίσθηση της καλής αίσθησης. “Συνήθως πιστεύεται ότι οι άνθρωποι πίνουν επειδή τους κάνει να νιώθουν καλά. Αλλά σε άτομα που έχουν αναπτύξει εξάρτηση, η αίσθηση “καλής αίσθησης” που προκαλεί το φάρμακο είναι στην πραγματικότητα μια αντιστροφή της απαίσιας αίσθησης”, λέει ο Weiss. “Όταν αυτή η αντιστροφή του αισθήματος τρομερού βιώνεται επανειλημμένα, τότε τα περιβαλλοντικά στοιχεία που συνδέονται με αυτήν την εμπειρία παράγουν μια πολύ πιο ισχυρή λαχτάρα από την αρχική λαχτάρα για καλή διάθεση”.
Οι αρουραίοι που είχαν μάθει να συνδέουν ένα άρωμα με το αλκοόλ κατά τη διάρκεια της απόσυρσης ήταν πολύ πιο επίμονοι με την παρουσία αυτού του αρώματος. κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου 30 λεπτών, πίεσαν έναν μοχλό προσπαθώντας να λάβουν αλκοόλ δύο φορές περισσότερες φορές από τα ζώα που είχαν ρυθμιστεί μόνο κατά τη διάρκεια της πρώιμης κατανάλωσης αλκοόλ ενώ δεν ήταν ακόμη εξαρτημένα. Αυτή η επιμονή παρέμενε ακόμη και όταν δέχονταν ένα μικρό ηλεκτροπληξία όταν πατούσαν το μοχλό ή όταν η εργασία του πιέσεως του μοχλού γινόταν όλο και πιο δύσκολη. “Αν ένας αλκοολικός γυρίσει σπίτι από τη δουλειά και δεν υπάρχει τίποτα στο ψυγείο, τι θα κάνει για αλκοόλ; Θα τρέξει δίπλα στο ποτοπωλείο; Τι γίνεται αν έξω χιονίζει και το κατάστημα απέχει πέντε μίλια με τα πόδια; Αυτό που βλέπουμε είναι ότι στους αρουραίους, θα εργαστούν πολύ πιο σκληρά για να ξεπεράσουν τα εμπόδια και είναι πρόθυμοι να υπομείνουν δυσμενείς συνέπειες εάν έχουν εξαρτηθεί από συνθήματα κατά την απόσυρση”, λέει ο Weiss.
Επιπλέον, η ομάδα διαπίστωσε ότι η νέα προετοιμασία στην πραγματικότητα αποδυνάμωσε τα παλαιότερα στοιχεία που είχαν μάθει πριν το ζώο γίνει εξαρτημένο από το αλκοόλ. Εάν ένα ζώο αρχικά συνέδεσε το αλκοόλ με ένα άρωμα γλυκάνισου, αλλά αργότερα εξαρτήθηκε και εξαρτήθηκε από το να συσχετίσει το αλκοόλ με ένα άρωμα πορτοκαλιού ενώ έπινε κατά τη διάρκεια της απόσυρσης, το άρωμα γλυκάνισου δεν ήταν πλέον τόσο ισχυρό σημάδι για την πρόκληση συμπεριφορών αναζήτησης αλκοόλ σε σύγκριση με το δεύτερο άρωμα που συσχετίστηκε με την κατανάλωση αλκοόλ κατά τη διάρκεια της στέρησης. Στη συνέχεια, οι ερευνητές μελέτησαν την αμυγδαλή, το τμήμα του εγκεφάλου που σχετίζεται με τον εθισμό στα ναρκωτικά και το αλκοόλ σε ανθρώπους και αρουραίους, για να δουν πώς άλλαζε κατά τη διάρκεια κάθε πειράματος προετοιμασίας.
Διαφορετικές περιοχές, ανακάλυψαν, ενεργοποιήθηκαν ανάλογα με το αν οι αρουραίοι μάθαιναν ένα άρωμα κατά την αρχική έκθεση στο αλκοόλ ενώ δεν ήταν εξαρτημένοι ή κατά τη διάρκεια της απόσυρσης αφού είχαν εξαρτηθεί. “Η αναγνώριση του τρόπου με τον οποίο οι μαθημένες συσχετίσεις μεταξύ ναρκωτικών και περιβάλλοντος δημιουργούνται στον εγκέφαλο ήταν το πραγματικά συναρπαστικό μέρος αυτής της εργασίας για μένα”, λέει μια από τις συγγραφείς, η Hermina Nedelescu, Ph.D., επιστήμονας του προσωπικού της Scripps Research. “Μόλις μπορέσουμε να προσδιορίσουμε ποια κυκλώματα στον εγκέφαλο είναι υπεύθυνα για αυτή τη μάθηση που σχετίζεται με την απόσυρση, μπορούμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς να τα στοχεύσουμε με θεραπευτικά μέσα”. Η ομάδα σχεδιάζει τώρα μελλοντικά πειράματα για να προσδιορίσει πιο συγκεκριμένα τις ακριβείς ομάδες νευρώνων που εμπλέκονται.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
