Σε μια νέα μελέτη στο Nature Communications , μια ομάδα στο Ινστιτούτο Picower του MIT για τη μάθηση και τη μνήμη παρέχει στοιχεία ότι μια κρίσιμη περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται οπίσθιος φλοιός του βρεγματικού ιστού (PPC) παίζει σημαντικό ρόλο στη μετατροπή του οράματος σε δράση.
“Το όραμα στην υπηρεσία της δράσης ξεκινά με τα μάτια, αλλά στη συνέχεια οι πληροφορίες αυτές πρέπει να μετατραπούν σε εντολές κινητήρα”, δήλωσε ο ανώτερος συγγραφέας Mriganka Sur, Paul E. και Lilah Newton καθηγητής της Νευροεπιστήμης στο Τμήμα Εγκεφάλου και Γνωστικών Επιστημών. “Αυτός είναι ο τόπος όπου αρχίζει ο σχεδιασμός”.
Η Sur δήλωσε ότι η μελέτη μπορεί να βοηθήσει στην εξήγηση ενός συγκεκριμένου προβλήματος σε μερικούς ανθρώπους που έχουν υποστεί εγκεφαλικά τραύματα ή εγκεφαλικό επεισόδιο, που ονομάζεται «παραμέληση των ημισπατών». Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να δρουν ή να αντιλαμβάνονται αντικείμενα στη μία πλευρά του οπτικού τους πεδίου. Τα μάτια και τα σώματά τους είναι ωραία, αλλά ο εγκέφαλος απλώς δεν παράγει την ιδέα ότι υπάρχει κάτι για να προκαλέσει δράση. Ορισμένες μελέτες έχουν προκαλέσει ζημιά στη ΔΕΗ σε τέτοιες περιπτώσεις.
Στη νέα μελέτη, η ερευνητική ομάδα επεσήμανε τον ακριβή ρόλο της ΔΕΗ σε ποντίκια και έδειξε ότι περιέχει ένα μίγμα νευρώνων προσαρμοσμένων στην οπτική επεξεργασία, τη λήψη αποφάσεων και τη δράση.
“Αυτό κάνει την όραση τον ιδανικό αγωγό για την ευέλικτη χαρτογράφηση των αισθητηριακών σημάτων στις κινητικές ενέργειες”, δήλωσε ο Gerald Pho, πρώην μεταπτυχιακός φοιτητής στο εργαστήριο Sur, ο οποίος είναι τώρα στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Η Pho είναι συγγραφέας συγγραφέας με Michael Goard, πρώην μεταδιδακτορικός συνεργάτης του MIT, τώρα στο UC Santa Barbara.
Πως έγινε η έρευνα
Για να γίνει η έρευνα, η ομάδα εκπαίδευσε τα ποντίκια σε ένα απλό έργο: εάν είδαν ένα ριγωτό μοτίβο στην κίνηση της οθόνης προς τα πάνω, θα μπορούσαν να γλείφουν ένα ακροφύσιο για μια ανταμοιβή υγρού, αλλά αν είδαν τις ρίγες να κινούνται προς την πλευρά, δεν πρέπει να γλείφουν , για να μην πάρουν ένα πικρό υγρό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, θα εκτίθενται στα ίδια οπτικά σχέδια, αλλά το ακροφύσιο δεν θα εμφανιστεί. Με αυτό τον τρόπο, οι ερευνητές θα μπορούσαν να συγκρίνουν τις αντιδράσεις των νευρώνων με το οπτικό μοτίβο με ή χωρίς τη δυνατότητα κινητικής δράσης.
Καθώς τα ποντίκια βλέπουν τα οπτικά μοτίβα και αποφασίζουν αν θα γλείφουν, οι ερευνητές καταγράφουν τη δραστηριότητα εκατοντάδων νευρώνων σε κάθε μία από τις δύο περιοχές του εγκεφάλου τους: τον οπτικό φλοιό που επεξεργάζεται την όραση, τον οπτικό φλοιό, αλλά και τις εισροές από πολλές άλλες αισθητήριες και κινητικές περιοχές. Τα κύτταρα σε κάθε περιοχή σχεδιάστηκαν για να λάμψουν πιο έντονα όταν έγιναν ενεργά, δίνοντας στους επιστήμονες σαφή ένδειξη του πότε ακριβώς έγιναν εμπλεκόμενα από την εργασία. Οι νευρώνες του φλοιού του οφθαλμού, όπως αναμενόταν, φωτίστηκαν κυρίως όταν το μοτίβο εμφανίστηκε και κινήθηκε, αν και χωρίστηκαν ομοιόμορφα μεταξύ των απαντήσεων σε ένα οπτικό μοτίβο ή στο άλλο.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
