Ο μήνας γέννησης ενός παιδιού μπορεί να παίζει ρόλο στην εμφάνιση της διαταραχής που ονομάζεται ελλειμματική προσοχή / υπερκινητικότητα – ΔΕΠΥ (Attention-Deficit Hyperactivity Disorder – ADHD).
Η ελλειμματική προσοχή / υπερκινητικότητα αποτελεί μία συστηματική συμπεριφορά του ατόμου που απαντάται συχνά κατά την παιδική ηλικία και ορίζεται από πληθώρα ειδικών ως διαταραχή, από μερικούς δε αναφέρεται και ως επιδημία, καθώς θεωρούν πως ως διαταραχή αφορά σεβαστό μέρος του παιδικού πληθυσμού. Εκδηλώνεται σε όλες τις εθνότητες, φυλετικές ομάδες και κοινωνικές τάξεις. Εμφανίζεται νωρίς στην αναπτυξιακή πορεία του ατόμου και επηρεάζει την ικανότητά του να συγκεντρώνεται σε αυτό που το βάζουν να κάνει.
Ερευνητές από την Ταϊβάν ανακάλυψαν πως τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας που είχαν γεννηθεί τον Αύγουστο είχαν αυξημένη κίνδυνο να εμφανίσουν ελλειμματική προσοχή / υπερκινητικότητα σε σχέση με τους συμμαθητές τους που είχαν γεννηθεί μήνα Σεπτέμβριο. Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό έντυπο The Journal of Pediatrics.
Στην Ταϊβάν η τάξη στο σχολείο αλλάζει στις 31 Αυγούστου. Έτσι, τα παιδιά που είναι γεννημένα τον Αύγουστο είναι τα μικρότερα σε μία τάξη και αυτά που είναι γεννημένα τον Σεπτέμβριο τα μεγαλύτερα. Στην μελέτη οι ερευνητές εξέτασαν στοιχεία από 380.000 παιδιών ηλικίας 4 έως 17 ετών.
Προηγούμενες μελέτες στις ΗΠΑ και τον Καναδά έχουν αναδείξει την σχέση της ηλικίας των παιδιών με την ελλειμματική προσοχή / υπερκινητικότητα, με τη νέα μελέτη να προσθέτει πως τα παιδιά που γεννήθηκαν τον Αύγουστο είχαν 1,65 περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με ελλειμματική προσοχή / υπερκινητικότητα και 1,73 περισσότερες πιθανότητες να τεθούν σε φαρμακευτική αγωγή, σε σύγκριση με τα παιδιά που γεννήθηκαν το Σεπτέμβριο.
Ο Dr. Mu-Hong Chen που ηγήθηκε της μελέτης εξηγεί πως τα μικρότερα παιδιά δεν έχουν την ίδια ωριμότητα με τα μεγαλύτερα παιδιά και πολλές φορές είναι απρόσεκτα, παρορμητικά και υπερκινητικά, κάτι που επηρεάζει τις επιδόσεις τους και την συμπεριφορά τους.
Η ελλειμματική προσοχή / υπερκινητικότητα δεν πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση ή δυσκολία αλλά αντανακλά έναν τρόπο λειτουργίας του ατόμου. Υπάρχει διαχωρισμός, βάσει κριτηρίων, ανάμεσα στα παιδιά που τους αποδίδεται η διαταραχή και στα υπόλοιπα που απλώς παρουσιάζουν όμοια συμπτώματα. Η ελλειμματική προσοχή / υπερκινητικότητα επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού να φέρει εις πέρας τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης ηλικίας, όπως αυτές έχουν καθοριστεί από την πλειοψηφία των ψυχολόγων και των παιδίατρων.
Στις ήπιες μορφές της, η «διαταραχή» υποχωρεί καθώς το παιδί μεγαλώνει και η συμπεριφορά του βελτιώνεται, φτάνοντας στο «φυσιολογικό» επίπεδο. Αυτό όμως δεν συμβαίνει με τις σοβαρότερες μορφές της διαταραχής. Όταν η ελλειμματική προσοχή / υπερκινητικότητα χαρακτηρίζει κάποιον στο βαθμό της διαταραχής, τα πράγματα είναι σοβαρά για τον ίδιο. Ένας ενήλικας με τη διαταραχή έχει σοβαρά προβλήματα προσαρμογής, δεν μπορεί να αποδώσει όπως θα αναμενόταν από τους υπόλοιπους και υποφέρει σε μεγάλο βαθμό γιατί ανατροφοδοτείται με χαμηλή αυτοεκτίμηση καθώς δεν μπορεί να φέρει εις πέρας, να ολοκληρώσει αποστολές, ακόμα και απλές εργασίες.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
