Τα αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι τα φύκια και άλλα τοπικά φυτά του γλυκού νερού καταναλώνονταν στη Μεσολιθική, κατά τη νεολιθική μετάβαση στη γεωργία και στον Πρώιμο Μεσαίωνα.
Τα τελευταία χρόνια, τα φύκια μπορεί να έχουν αποκτήσει τη φήμη ως υπερτροφή. Αλλά νέα έρευνα δείχνει ότι οι Ευρωπαίοι πρόγονοί μας έτρωγαν το πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά φυτό για χιλιάδες χρόνια. Τα αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι τα φύκια και άλλα τοπικά φυτά του γλυκού νερού καταναλώνονταν στη Μεσολιθική, κατά τη νεολιθική μετάβαση στη γεωργία και στον Πρώιμο Μεσαίωνα.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι αυτά τα φυτά, που τώρα σπάνια τρώγονται στην Ευρώπη, έγιναν περιθωριακά πολύ πιο πρόσφατα, λένε οι ερευνητές. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η μελέτη τους θα τονίσει τη δυνατότητα να συμπεριλάβουμε περισσότερα φύκια και άλλα τοπικά φυτά γλυκού νερού στη διατροφή μας σήμερα – βοηθώντας τους Ευρωπαίους να γίνουν πιο υγιείς και πιο βιώσιμοι. Η Κάρεν Χάρντι, καθηγήτρια προϊστορικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης είναι η κύρια ερευνήτρια του έργου Powerful Plants.
Είπε: «Σήμερα, τα φύκια και τα υδρόβια φυτά του γλυκού νερού ουσιαστικά απουσιάζουν από τις παραδοσιακές, δυτικές δίαιτες και η περιθωριοποίησή τους καθώς σταδιακά άλλαξαν από τροφή σε πόρους πείνας και ζωοτροφές, που πιθανώς συνέβη για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως έχει επίσης ανιχνευθεί αλλού. με μερικά φυτά.
Η μελέτη μας υπογραμμίζει επίσης τη δυνατότητα για εκ νέου ανακάλυψη εναλλακτικών, τοπικών, βιώσιμων πόρων τροφίμων που μπορεί να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία και στο περιβάλλον της υπερβολικής εξάρτησης από έναν μικρό αριθμό μαζικής παραγωγής γεωργικών προϊόντων που είναι κυρίαρχο χαρακτηριστικό πολλών η σημερινή δυτική διατροφή, και μάλιστα η παγκόσμια προσφορά τροφίμων σε μεγάλες αποστάσεις γενικότερα».
«Είναι πολύ συναρπαστικό να μπορούμε να δείξουμε οριστικά ότι τα φύκια και άλλα τοπικά φυτά του γλυκού νερού καταναλώθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο ευρωπαϊκό μας παρελθόν». Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications, διαπίστωσε ότι τα αρχαιολογικά στοιχεία για τα φύκια καταγράφονται σπάνια και συνήθως λαμβάνονται υπόψη ως μη βρώσιμες χρήσεις όπως καύσιμα, περιτυλίγματα τροφίμων ή λιπάσματα.
Υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες που σχετίζονται με τη συλλογή φυκιών στην Ισλανδία, τη Βρετάνη και την Ιρλανδία που χρονολογούνται στον 10ο αιώνα, ενώ το λάχανο της θάλασσας αναφέρεται από τον Πλίνιο ως φάρμακο κατά του σκορβούτου των ναυτικών. Μέχρι τον 18ο αιώνα, τα φύκια θεωρούνταν τροφή για την πείνα. Σήμερα τα φυτά συνεχίζουν να είναι δημοφιλή σε μέρη της Ασίας, αλλά δεν είναι κοινά στις ευρωπαϊκές δίαιτες.
Τα ευρήματα αποκάλυψαν «άμεσες ενδείξεις για ευρεία κατανάλωση φυκιών και βυθισμένων υδρόβιων και γλυκών φυτών». Μερικά από τα δείγματα αποκάλυψαν κατανάλωση κόκκινων, πράσινων ή καφέ φυκιών ή υδρόβιων φυτών γλυκού νερού, με ένα δείγμα από το Orkney να περιέχει επίσης στοιχεία για Brassica, πιθανότατα θαλάσσιο λάχανο. Υπάρχουν περίπου 10.000 διαφορετικά είδη φυκιών στον κόσμο, ωστόσο μόνο 145 είδη τρώγονται σήμερα, κυρίως στην Ασία.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
