Πώς γίνεται να φεύγει μια μάνα από το νοσοκομείο με τόσες άπνοιες, με ένα παιδί που λέει δεν έχει κάνει το μεγάλο επεισόδιο και να το πηγαίνει σπίτι χωρίς βοήθεια; Πώς γίνεται; Δεν υπάρχει περίπτωση γιατρός να αφήσει παιδί με άπνοια, χωρίς να είναι σίγουρος ότι δεν νοσεί από κάτι. Άπνοια σημαίνει ότι δεν έχω οξυγόνο.»

»Το παιδί μου 13 Μαρτίου έκανε μια μεγάλη άπνοια μετά από 17 χρόνια. Χάσαμε τον Χρήστο… ήμουν στο μπάνιο, ο Τάσος ήταν στην κουζίνα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ζήσαμε. Το παιδί είχε χάσει τις αισθήσεις του. Ευτυχώς μου είχαν μάθει τι πρέπει να κάνω. Δεν θέλω να σας περιγράψω τι έγινε στο σπίτι. Δεν ήμασταν ψύχραιμοι. Γύρισα 17 χρόνια πίσω και συνειδητοποίησα ξανά τι είναι η άπνοια, η αναστάτωση. Ήταν ένα ατύχημα της στιγμής. Του έκοψε την ανάσα ένας πόνος. Δεν μπορείς να είσαι ψύχραιμος όταν χάνεις το παιδί και το βλέπεις μπλε. Οφείλουμε να σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή και ειδικά την παιδική» εξομολογήθηκε η Νένα Χρονοπούλου.

Δείτε το απόσπασμα