Του Ψυχίατρου – Ψυχοθεραπευτή, Δρ Δημήτρη Παπαδημητριάδη
Για την αναγκαιότητα κατοχύρωσης της νομικής υπόστασης κάθε ανθρώπου σε σχέση με την επιθυμητή ταυτότητα φύλου μιλά στο healthweb.gr ο Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής, Δρ Δημήτρης Παπαδημητριάδης εξηγώντας ότι μέχρι σήμερα η αλλαγή του φύλου ήταν μεν εφικτή, αλλά μόνο μέσα από περίπλοκες και σε σημαντικό βαθμό περιττές, χρονοβόρες και δαπανηρές διαδικασίες. Γι΄ αυτό και βάζει θετικό πρόσημο στο νέο νομοσχέδιο, γιατί όπως υποστηρίζει με το νέο νόμο ανακουφίζεται η εφιαλτική ταλαιπωρία εκείνων των συνανθρώπων μας που πραγματικά χρειάζονται την αλλαγή φύλου και αφαιρείται λίγο από το δυσβάσταχτο ψυχολογικό βάρος υφίστανται λόγω των διακρίσεων σε βάρος τους αλλά και της δυσανεξίας μέρους της κοινωνίας απέναντι στη διαφορετικότητα.
Θεωρείτε ότι η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να δεχθεί αυτή την εξέλιξη;
Έχω τη γνώμη ότι ένας οποιοσδήποτε νόμος που απασχολείται με θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, δεν χρειάζεται να αφουγκράζεται το συναίσθημα της κοινωνίας αλλά τουναντίον πρέπει να πιάνει την κοινωνία από το χέρι και να την οδηγεί ένα βήμα παρακάτω. Αν κοιτάξουμε προς τα πίσω στην ιστορία μας, θα μετρήσουμε πολλές καινοτόμες νομοθετικές πρωτοβουλίες που συνάντησαν τεράστια αντίδραση στην εποχή τους, όπως για παράδειγμα η γυναικεία ψήφος που θεωρούνταν «πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον» έως το 1930, οπότε κατοχυρώθηκε για πρώτη φορά το δικαίωμα ψήφου με ηλικιακούς περιορισμούς (τα 30 έτη) αλλά όχι και της εκλογής. Οι αντιδράσεις ήταν τόσο σφοδρές που οι γυναίκες απέκτησαν ισότιμα δικαιώματα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι μόλις το 1952.
Θα ήθελα, ωστόσο, μια πρόβλεψη στο νόμο για προγράμματα ενημέρωσης της κοινωνίας για όλα αυτά τα ζητήματα, ήδη από το σχολείο. Πάντοτε φοβόμαστε περισσότερο εκείνα για τα οποία δε γνωρίζουμε πολλά. Αν η κοινωνία είχε την πρόσβαση στην πληροφόρηση από τους συντεταγμένους επιστημονικούς φορείς και όχι τις αποσπασματικές απόψεις συγκρουόμενων πολιτικών, δογματικών επωνύμων, κ.ο.κ., είμαι σίγουρος ότι θα είχε μεγαλύτερη κατανόηση και λιγότερη αμηχανία.
Συνήθως το συγγενικό περιβάλλον αυτών των ανθρώπων είναι υποστηρικτικό;
Κατηγορηματικά όχι. Αυτό εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες. Υπάρχουν εξαιρετικά φωτεινές περιπτώσεις όπου οι οικείοι είναι δεκτικοί και υποστηρικτικοί, αλλά υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις όπου η στάση τους είναι κάθε άλλο παρά γεμάτη κατανόηση. Είναι τρομερό πως η ιδεολογία, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, ακόμα – ακόμα και οι πολιτικές απόψεις μπορούν να δηλητηριάζουν το συναίσθημα της αγάπης και να το μεταλλάσσουν σε θυμό και απόρριψη. Το ανθρώπινο είδος έχει εξαιρετικό ταλέντο, θα έλεγα μοναδικό σε όλο το ζωικό βασίλειο, σε αυτό. Ένας παραπάνω λόγος που τέτοιες νομοθετικές πρωτοβουλίες είναι χρήσιμες, γιατί επιπλέον απενοχοποιούν τη συζήτηση και αμφισβητούν νοσηρά στερεότυπα.
Σε ποια ψυχολογική κατάσταση βρίσκεται ένας άνθρωπος που νιώθει φυλακισμένος στο ίδιο του το κορμί;
Τα παιδιά αντιμετωπίζουν αδυναμία στην προσπάθειά τους να αναπτύξουν κοινωνικές συμπεριφορές και ικανότητες κατάλληλες για την ηλικία τους. Εξαιτίας των πειραγμάτων από τους συνομήλικούς τους απομονώνονται και αρνούνται να πάνε στο σχολείο. Ενίοτε αρνούνται να ντυθούν με ρούχα του γενετικά προσδιορισμένου φύλου τους ή να παίξουν παιχνίδια που στερεοτυπικά αρέσουν στο φύλο τους. Σύμφωνα με τη διεθνή επιστημονική έρευνα, 14.6% των παιδιών στις τρυφερές ηλικίες 5 έως 11 ετών παρουσιάζουν αυτοκτονικό ιδεασμό και κατά 2.4% πραγματοποιούν αυτοκτονικές απόπειρες!
Επίσης, υποφέρουν με συμπτώματα διαταραχής άγχους και παιδικής κατάθλιψης.
“Μέχρι την ενήλικη ζωή, αυτοί οι συνάνθρωποί μας έχουν 41% μεγαλύτερη πιθανότητα ότι θα αποπειραθούν να δώσουν τέλος στη ζωή τους σε σχέση με το γενικό πληθυσμό”. Γιατί όσο μεγαλώνουν, αντιμετωπίζουν επιπρόσθετα δυσκολίες στις σχέσεις, καταφεύγουν στην κατάχρηση ουσιών για να αλλάξουν τη συνειδησιακή τους κατάσταση, επιχειρούν ακόμη – ακόμη και τον αυτοευνουχισμό τους λόγω του τρόμου ή της φυσικής τους απέχθειας μπροστά στο σώμα τους που αλλάζει και γίνεται ολοένα και πιο χαρακτηριστικό του φύλου που προσπαθούν να αποποιηθούν.
Αλλάζοντας φύλο αλλάζεις σίγουρα και ζωή;
Η αλλαγή των ταυτοποιητικών στοιχείων διευκολύνει την πληρέστερη προσαρμογή στην επιθυμητή ταυτότητα φύλου. Σκεφτείτε για παράδειγμα έναν άνθρωπο που μετά την αλλαγή φύλου θα συνέχιζε να συναλλάσσεται στην τράπεζα με την προηγούμενη ταυτότητα, ή θα εμφάνιζε σε έναν μελλοντικό εργοδότη του πτυχία που εκδόθηκαν στο προηγούμενο φύλο. Η ολοκλήρωση που επιφέρει η αλλαγή φύλου, πραγματικά επιτρέπει μία αλλαγή ζωής. Δεν λύνει όλα τα προβλήματα, δεν επουλώνει αμετάκλητα όλα τα τραύματα από τον εφιάλτη που έχει προηγηθεί, αλλά οπωσδήποτε ανακουφίζει, διευκολύνει πρακτικά αυτή την αναγκαία αλλαγή και αυξάνει δραματικά τις ευκαιρίες για ευτυχία στο υπόλοιπο της ζωής. Εξάλλου, κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα φύλου και γενετήσιου προσανατολισμού, δικαιούται να ζει κατά το δυνατόν ανέμελος και ανεμπόδιστος από όλους εμάς στον αυτοπροσδιορισμό του.
Επιτρέψτε μου να σας πω κάτι ακόμη. Πρέπει να επιδιώκουμε σταθερά μια κοινωνία αλληλεγγύης. Αν δεν καταφέρουμε να απαλλάξουμε την ψυχή μας από τα καταστρεπτικά συναισθήματα του φόβου και του μίσους για τον οποιοδήποτε συνάνθρωπο που είναι διαφορετικός από εμάς – για οποιοδήποτε λόγο -, θα συνεχίζουμε να βρισκόμαστε από καιρό σε καιρό ο ένας με τα χέρια στο λαιμό του άλλου…
Συνέντευξη στην Γεωργία ΑΘ. Σκιτζή
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
